still ill

Κάτι για σένα

Το όνομά σου σημαίνει κλέος,όμως εσύ δεν ήσουν προορισμένη γι'αυτό,το έβλεπα στο βλέμμα σου.Μάτια γκρίζα,όχι μόνο στο χρώμα αλλά και στην έκφραση.
Πάνε χρόνια τώρα,σε ένα μικρό κουτούκι στο Μεσολόγγι,μεγάλη παρέα με τα αναπόφευκτα πηγαδάκια της,τσακωμοί και συνευρέσεις,ένα τραγούδι ακούγεται:"που να γυρνάς,που να γυρνάς και που τις ώρες σου περνάς".Σε γεμάτα clubs,σε άδεια μπαλκόνια,σε παραλίες,σαν όνειρο στο κύμα,στην Αναφωνήτρια και τον Ταξιάρχη,σε πλατείες και στους δρόμους με συντρόφους
οικοδόμους,φοιτητές.
Ρουφηξιές αργές,σαν την ανάσα ενός ανθρώπου που μιλάει μόνος του τα βράδυα,τα αστέρια τρεμουλιάζουνε καθώς το μάτι ανοιγοκλεί προτού δακρύσει,η ποίηση γράφεται από άρρωστα χέρια,έλεγα εγώ,εσύ δεν έλεγες τίποτα.
Ξαναβρεθήκαμε.Στον πέμπτο όροφο του νοσοκομείου είχα αφήσει τα λουλούδια,το στομάχι μου σφιγμένο,οι καρποί σου ραμμένοι,εγώ δεν έλεγα τίποτα,πήρε ο καθένας το δρόμο του,χαθήκαμε.

Για σένα,λοιπόν,που γυρίζεις συνέχεια πίσω και φανερώνεις την απουσία σου,θα 'θελα να διάβαζες αυτή την αφιέρωση και να χαμογελούσες.

Καλή σου ώρα,όπου και αν βρίσκεσαι.

posted by still ill @ 5:55 AM